α) Παροχή καθολικής πρόσβασης σε ασφαλές πόσιμο νερό στο σπίτι και στα σχολεία, στα κέντρα υγείας και στους προσφυγικούς καταυλισμούς
β) Τερματίστε την ανοιχτή αφόδευση και εξασφαλίστε καθολική πρόσβαση στην υγιεινή στο σχολείο και την εργασία και αυξήστε την πρόσβαση στην υγιεινή στο σπίτι κατά x%
γ) Να ευθυγραμμιστούν οι απολήψεις γλυκού νερού με την παροχή και να αυξηθεί η αποδοτικότητα του νερού στη γεωργία κατά x%, στη βιομηχανία κατά y% και στις αστικές περιοχές κατά z%
δ) Ανακυκλώστε ή επεξεργαστείτε όλα τα αστικά και βιομηχανικά λύματα πριν από την απόρριψη
Η πρόσβαση στο νερό είναι βασικό ανθρώπινο δικαίωμα. Το ασφαλές πόσιμο νερό είναι κάτι που χρειάζεται ο καθένας στον κόσμο. Μεταξύ 1990 και 2010, περισσότεροι από 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι απέκτησαν πρόσβαση σε βασικό πόσιμο νερό, αλλά 780 εκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να παραμένουν χωρίς. Περίπου δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε συνεχές, ασφαλές νερό. Η βελτίωση της πρόσβασης –καθώς και της ποιότητας– γίνεται πιο επείγουσα καθώς ο κόσμος αντιμετωπίζει αυξανόμενη λειψυδρία. Μέχρι το 2025, 1,8 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν σε μέρη που χαρακτηρίζονται ως λειψυδρία. Οι άνθρωποι που ζουν σε συνθήκες φτώχειας είναι πιθανό να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο.
Ακόμη και όσοι έχουν αυτήν τη στιγμή πρόσβαση σε βασικό πόσιμο νερό δεν έχουν εγγύηση για συνεχή πρόσβαση. Η γεωργία αντλεί το 70 τοις εκατό του συνόλου του γλυκού νερού για άρδευση και μπορεί να χρειαστεί ακόμη περισσότερο καθώς αυξάνεται η ζήτηση για εντατική παραγωγή τροφίμων. Ήδη, η αυξανόμενη ζήτηση από τα αγροκτήματα έχει ως αποτέλεσμα την πτώση των υδάτινων πόρων σε ορισμένες περιοχές και, την ίδια στιγμή, η βιομηχανία και η ενέργεια απαιτούν περισσότερο νερό καθώς αναπτύσσονται οι οικονομίες.
Η καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων μπορεί να διασφαλίσει ότι θα υπάρχει αρκετό νερό για να καλύψει τις ανταγωνιστικές απαιτήσεις. Η διαχείριση της διανομής του νερού μεταξύ της βιομηχανίας, της ενέργειας, της γεωργίας, των πόλεων και των νοικοκυριών θα πρέπει να γίνεται δίκαια και αποτελεσματικά, με προσοχή στην προστασία της ποιότητας του πόσιμου νερού. Για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να καθιερώσουμε καλές πρακτικές διαχείρισης, υπεύθυνη ρύθμιση και σωστή τιμολόγηση.
Οι στόχοι των ΑΣΧ έχουν επικεντρωθεί στη βελτίωση των πηγών συλλογής νερού και στη μείωση του χρόνου που απαιτείται, ειδικά για τις γυναίκες, για τη συλλογή νερού για βασικές οικογενειακές ανάγκες. Πρέπει τώρα να δράσουμε για να διασφαλίσουμε την καθολική πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό στο σπίτι, και στα σχολεία, τα κέντρα υγείας και τους προσφυγικούς καταυλισμούς. Αυτό είναι ένα παγκόσμιο ελάχιστο πρότυπο που πρέπει να εφαρμόζεται σε όλους—ανεξάρτητα από το πεμπτημόριο εισοδήματος, το φύλο, την τοποθεσία, την ηλικία ή άλλη ομάδα.
Η επένδυση σε ασφαλές πόσιμο νερό συμπληρώνει τις επενδύσεις στην αποχέτευση και την υγιεινή. Το νερό, η αποχέτευση και η υγιεινή συνεργάζονται για να κάνουν τους ανθρώπους πιο υγιείς και να μειώσουν τη θλίψη, τον χρόνο και τα χρήματα που δαπανώνται, όταν τα μέλη της οικογένειας αρρωσταίνουν και χρειάζονται φροντίδα. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι η ιδιωτική και επαρκής υγιεινή στα σχολεία επιτρέπει στα κορίτσια με έμμηνο ρύση να συνεχίσουν να πηγαίνουν στο σχολείο και να μαθαίνουν και μειώνει την πιθανότητα κάποιο παιδί να αρρωστήσει και να χρειαστεί να εγκαταλείψει το σχολείο. Η γεωργία και ο τουρισμός επωφελούνται επίσης όταν το φυσικό περιβάλλον είναι πιο καθαρό και πιο υγιεινό. Κατά μέσο όρο, τα οφέλη από την επένδυση στη διαχείριση του νερού, την αποχέτευση και την υγιεινή κυμαίνονται από 2 έως 3 $ ανά δολάριο που επενδύεται.
Ο στόχος των ΑΣΧ για την αύξηση της πρόσβασης στην υγιεινή είναι αυτός που απέχουμε πολύ από το να επιτύχουμε. Περίπου 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι εξακολουθούν να αφοδεύουν στο ύπαιθρο και άλλα 1,4 δισεκατομμύρια δεν έχουν τουαλέτες, σηπτικές δεξαμενές, συστήματα αποχέτευσης με σωλήνες ή άλλα μέσα βελτιωμένης υγιεινής. Τέτοιες κακές συνθήκες υγιεινής συμβάλλουν στην εκτεταμένη χρόνια διάρροια σε πολλές περιοχές με χαμηλότερο εισόδημα. Κάθε χρόνο, 760.000 παιδιά κάτω των 5 ετών πεθαίνουν από διάρροια. Όσοι επιβιώνουν από τη διάρροια συχνά δεν απορροφούν αρκετά απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, εμποδίζοντας τη σωματική και πνευματική τους ανάπτυξη.
Η κατασκευή υποδομών υγιεινής και δημόσιων υπηρεσιών που λειτουργούν για όλους, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ζουν στη φτώχεια, και η διατήρηση των ανθρώπινων αποβλήτων μακριά από το περιβάλλον, είναι μια μεγάλη πρόκληση. Δισεκατομμύρια άνθρωποι στις πόλεις αιχμαλωτίζουν και αποθηκεύουν απορρίμματα, αλλά δεν έχουν πού να τα απορρίψουν όταν γεμίσουν οι τουαλέτες ή οι σηπτικές τους δεξαμενές. Καινοτομίες στο σχεδιασμό τουαλέτας, το άδειασμα λάκκων, την επεξεργασία της λάσπης και την επαναχρησιμοποίηση των απορριμμάτων μπορούν να βοηθήσουν τις τοπικές κυβερνήσεις να ανταποκριθούν στην τεράστια πρόκληση της παροχής ποιοτικών υπηρεσιών δημόσιας υγιεινής – ιδιαίτερα σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές.
Αν και φιλοδοξούμε σε έναν παγκόσμιο στόχο να έχουμε υγιεινή στο σπίτι για όλους μέχρι το 2030, δεν πιστεύουμε ότι αυτό θα είναι εφικτό. Επομένως, ο στόχος μας είναι πιο μετριοπαθής, αλλά ελπίζουμε να είναι ακόμα εφικτός.
Καθώς οι πόλεις μεγαλώνουν και οι άνθρωποι καταναλώνουν περισσότερο, η διαχείριση των στερεών αποβλήτων είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα. Τα λύματα μολύνουν όχι μόνο το φυσικό περιβάλλον, αλλά και το άμεσο περιβάλλον διαβίωσης και έχουν τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στην εξάπλωση ασθενειών. Η θέσπιση ή η ενίσχυση πολιτικών – σε εθνικό, υποεθνικό και τοπικό επίπεδο – για την ανακύκλωση ή την επεξεργασία της συλλογής, επεξεργασίας και απόρριψης λυμάτων μπορεί να προστατεύσει τους ανθρώπους από ρύπους και τα φυσικά οικοσυστήματα από επιβλαβή ρύπανση.
