Έχω αναρωτηθεί συχνά γιατί, ως παιδιά, μας ρωτούν συνεχώς τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Κοιτάζοντας πίσω, βλέπω ότι αυτό ήταν μόνο το πρώτο βήμα μιας κοινωνικής προετοιμασίας που βιώνουν πολλά παιδιά στη δυτική κοινωνία. μια ρύθμιση που βλέπει τις εργασίες ως αρκετά στατικές ετικέτες: «γιατρός», «δικηγόρος», «μηχανικός» και ούτω καθεξής. Το εκπαιδευτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου αναγκάζει τα παιδιά να περιορίζουν συνεχώς τις επιλογές μαθημάτων στο σχολείο μας και, στην ηλικία των 16 ετών, η πλειοψηφία των μαθητών θα περιορίσει τις επιλογές τους σε 3 ή 4 μαθήματα που τους λένε ότι θα ενημερώσουν την επιλογή του προπτυχιακού τους πτυχίου και, τελικά, καριέρα. Ωστόσο, πολλοί νέοι καταλήγουν σε σταδιοδρομίες που δεν σχετίζονται με το ακαδημαϊκό τους πτυχίο και μερικές φορές στερούνται των μεταβιβάσιμων και μαλακών δεξιοτήτων που απαιτούνται στο χώρο εργασίας. Επιπλέον, αυτή η ήδη αγχωτική διαδικασία λήψης αποφάσεων επιδεινώνεται από πρόσθετες εξωτερικές πιέσεις: γονικές προσδοκίες, οικονομικές υφέσεις και συρρικνούμενες αγορές εργασίας και η επικείμενη αβεβαιότητα της «Τέταρτης Βιομηχανικής Επανάστασης» – η ψηφιακή εξέλιξη θα μεταμορφώσει το μέλλον της εργασίας με ανατρεπτικές τεχνολογίες .
Πώς λοιπόν να προχωρήσετε στην επιλογή καριέρας; Βρίσκοντας τον εαυτό μου σε αυτή τη θέση, έχω βρει συχνά χρήσιμο να βγαίνω από τον θάλαμο ηχούς της «επικείμενης καταστροφής» και να ασχολούμαι με την ενδοσκόπηση. Δηλαδή, να προσδιορίσω ποιοι είναι οι στόχοι μου, ποιες συνεισφορές μπορώ να κάνω και τις επαγγελματικές αποφάσεις που θα ευθυγραμμίζονται με τις αξίες μου. Η κατανόηση των προσωπικών στόχων και του τρόπου με τον οποίο οι επαγγελματικές φιλοδοξίες ταιριάζουν σε αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Στην περίπτωσή μου, οι μακροπρόθεσμοι στόχοι μου είναι να τονωθώ και να προκληθώ από τη δουλειά που κάνω, μαθαίνοντας συνεχώς νέα πράγματα αλλά όχι ώθηση προς την εξάντληση. Επιδιώκω επίσης να είμαι σε μια σταθερή θέση, όπου η ασφάλεια της εργασίας και η ροή εισοδήματος δεν αποτελούν συχνές ανησυχίες. Αν και αυτό μπορεί να φαίνεται ευρύ, αυτές είναι οι πτυχές της σταδιοδρομίας που θεωρώ προσωπικά απαραίτητες και θα είναι, κατά την άποψή μου, σημαντικά θεμελιώδη βήματα προς μια υγιή ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Πιστεύω ότι η διατήρηση των μακροπρόθεσμων στόχων της σταδιοδρομίας μου αρκετά ευρείς σε αυτό το στάδιο τους καθιστά ρεαλιστικά εφικτούς αλλά και πιο εύπλαστους όταν έρχονται αντιμέτωποι με απροσδόκητες αλλαγές. Βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα, μπορώ επίσης να βελτιώσω τους πιο άμεσους και συγκεκριμένους στόχους που έχω για την καριέρα μου. Από τη σκοπιά του κλάδου, προτιμώ βιομηχανίες που είναι δυναμικές με δυνατότητες προόδου, κερδοφορίας και μακροζωίας, ειδικά υπό το πρίσμα των συνεχώς εξελισσόμενων ψηφιακών μετασχηματισμών. Σε οργανωτικό επίπεδο, ένα εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει να είναι συνεργατικό, επιτρέποντάς μου να εργάζομαι εποικοδομητικά με τους συνομηλίκους μου με ευκαιρίες κοινωνικοποίησης σε αντίθεση με ένα δυσμενώς ανταγωνιστικό περιβάλλον ή ένα ψυχρό και απομονωτικό περιβάλλον. Τέλος, σε προσωπικό επίπεδο, θα ήθελα μια καριέρα που να ενσωματώνει τα δυνατά μου σημεία, όπως η δημιουργικότητα, η επικοινωνία και η ποικιλομορφία της δουλειάς. Από μια πιο πρακτική έννοια, μια εργασία θα πρέπει επίσης να παρέχει λογικές ώρες εργασίας, επίδομα αδείας, ευκαιρίες προαγωγής.
Έχοντας δημιουργήσει τους δικούς μου στόχους και επιθυμίες, θεωρώ χρήσιμο να βγω έξω από τον εαυτό μου και να ρωτήσω. Τι θέλει αυτός ο κλάδος/οργανισμός από εμένα; Τι συνεισφορά μπορώ να κάνω σε αυτόν τον οργανισμό και την ευρύτερη κοινωνία; Νομίζω ότι ένα απαραίτητο βήμα για την επιδίωξη μιας καριέρας που προσθέτει αξία στον κόσμο, είναι να αναγνωρίσουμε ορισμένες ιδιότητες που απαιτούν οι αγορές εργασίας. Η έκθεση Future of Jobs 2018 από το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σημειώνει ότι μέχρι το 2022, «οι δεξιότητες που απαιτούνται για την εκτέλεση των περισσότερων θέσεων εργασίας θα έχουν αλλάξει σημαντικά». Συγκεκριμένα, αναφέρονται σε νέες τάσεις στη ζήτηση δεξιοτήτων, που απαιτούν από τους εργαζόμενους να έχουν «απροσδόκητες» ιδιότητες, όπως αναλυτική σκέψη και καινοτομία, ενεργητική μάθηση και τεχνολογική ικανότητα. Καθώς η βιομηχανία απαιτεί μετατόπιση και οι οργανισμοί και τα άτομα καθυστερούν στην ανταπόκρισή τους, το διευρυνόμενο χάσμα δεξιοτήτων θα παρεμποδίσει την παραγωγικότητα. Ως εκ τούτου, είναι σκόπιμο τα άτομα να εξοπλιστούν με τις δυνατότητες που θα τους επιτρέψουν να συνεισφέρουν παραγωγικά στην οικονομία. Στις δικές μου αποφάσεις σταδιοδρομίας, θεωρώ ότι είναι ωφέλιμο να προσδιορίζω τις δεξιότητες που απαιτούνται από την κοινωνία, να αξιολογώ τον βαθμό στον οποίο κατέχω τέτοιες δεξιότητες και να αναζητώ ευκαιρίες για να καλλιεργήσω τις δεξιότητες που μου λείπουν.
