Η αναθεώρηση βιντεοπαιχνιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, παρά το πόσο μεγάλο προνόμιο είναι να ασχολείσαι με αυτά και να γράφεις για αυτά για μια δουλειά. Μερικές φορές μπορεί να φαίνεται σαν μια άκαρπη προσπάθεια γιατί ανεξάρτητα από το τι μπορεί να νιώθει κανείς για την ποιότητα ενός παιχνιδιού, δεν μπορεί ποτέ να ευχαριστήσει τους πάντες. Αλλά αυτό είναι μέρος της δουλειάς ενός κριτικού ή ενός κριτικού βιντεοπαιχνιδιών, να δώσει μια οπτική γωνία για μια εμπειρία που προσφέρει ένα παιχνίδι και να αφήσει το κοινό να αποφασίσει τι θα κάνει με αυτές τις πληροφορίες, χωρίς να το αναγκάσει να αισθανθεί έναν συγκεκριμένο τρόπο ή μιλώντας τους κάτω. Τα τελευταία χρόνια σε μια ποικιλία από καταστήματα και μέρη όπου οι άνθρωποι επισκέπτονται για κριτικές σχετικά με τα πιο πρόσφατα παιχνίδια, αυτό είναι κάτι που φαίνεται να ξεχνιέται πολύ εύκολα.
Η μεγαλύτερη δουλειά που έχουν οι κριτικοί είναι να ενημερώνουν το κοινό για μια εμπειρία, όχι να επικυρώνουν τη δική τους στάση ή μεροληψία για οποιονδήποτε λόγο. Είναι ο πρωταρχικός στόχος όλων των κριτικών, είτε εξετάζουν παιχνίδια είτε οποιουδήποτε άλλου είδους εμπειρία, που μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να αποφασίσουν τι αγοράζουν ή να δουν τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Ταυτόχρονα, η ανασκόπηση του παιχνιδιού είναι κάτι που θα πρέπει να επικεντρώνεται στο περιεχόμενο του ίδιου του παιχνιδιού και να μην το κρίνουμε με βάση εξωτερικούς άσχετους παράγοντες. Ποτέ δεν είναι δουλειά του κριτικού να κηρύττει ή να πειθαρχήσει το κοινό για ένα παιχνίδι που εξετάζει, επειδή δεν μπορεί κανείς να διδάξει πραγματικά το κοινό για κάτι αν επικεντρωθείς στο να το επιπλήξεις, ειδικά για πράγματα εκτός του παιχνιδιού που θέλουν να μάθουν. Στο τέλος της ημέρας, το κοινό/ οι αναγνώστες/ οι θεατές των κριτικών παιχνιδιών είναι εκεί για να δουν τι έχει να πει κανείς για ένα βιντεοπαιχνίδι, και όχι να τους μιλούν εξαιτίας αυτού.
Μερικές μεγάλες κυκλοφορίες στη βιομηχανία παιχνιδιών έχουν προκαλέσει τριβές μεταξύ του κοινού και των μέσων ενημέρωσης που αναφέρουν γι‘ αυτά ακριβώς εξαιτίας αυτού του πράγματος. Συχνά η συζήτηση οδηγεί σε άτομα που αναζητούν άλλα μέρη για να λάβουν το περιεχόμενο παιχνιδιών τους, συνήθως δημιουργούς περιεχομένου σε διάφορες πλατφόρμες που βρίσκονται εκτός των παραδοσιακών μέσων που καλύπτουν παιχνίδια. Όμως, ενώ είναι ξέφρενη για συζήτηση για το αν αυτό είναι καλό ή κακό, δεν υπάρχει αληθινή σωστή απάντηση, η ίδια φιλοσοφία για την κριτική των παιχνιδιών ισχύει για όλες τις πλευρές. Αν οι άνθρωποι αναζητούν κριτικές για παιχνίδια, θέλουν ακριβώς αυτό και το αξίζουν.
Το πιο σχετικό παράδειγμα αυτού το 2023 ήρθε με την κυκλοφορία του Hogwarts Legacy, ενός παιχνιδιού που βυθίζεται σε διαμάχες για πολλούς λόγους εκτός της ποιότητας και του περιεχομένου του ίδιου του παιχνιδιού. Τα μέλη των μέσων τυχερών παιχνιδιών, και πολλά θορυβώδη άκρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ασχολήθηκαν πραγματικά με τη συνέχιση των συνομιλιών για την JK Rowling, τη δημιουργό του Χάρι Πότερ, παρά για το παιχνίδι Hogwarts Legacy. Το προβάδισμα μέχρι την κυκλοφορία του παιχνιδιού και μετά πλημμύρισε με περιεχόμενο που θεωρούνταν κριτικές του Hogwarts Legacy που συχνά γράφτηκαν ως σχολιασμός της κατάστασης του φανατισμού και των παραβάσεων της JK Rowling, αγνοώντας εντελώς το περιεχόμενο του παιχνιδιού που είναι υποτίθεται ότι το αναθεωρούν ή το χρησιμοποιούν ως μικρή κουκκίδα για να επικυρώσουν τις απόψεις τους για τον δημιουργό του Wizarding World. Είναι μια συζήτηση που όχι μόνο οδήγησε σε μερικά από τα χειρότερα περιεχόμενα κριτικής που δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο, αλλά και σε μερικά από τα πιο ανόητα συμπεράσματα σχετικά με την εμπειρία ενός νέου παιχνιδιού.
Ένας από τους χειρότερους παραβάτες αυτού ήταν ο κριτική για το Hogwarts Legacy που δημοσιεύτηκε από το WIRED από την Jaina Rodriguez Grey, η οποία έδωσε στο παιχνίδι ένα αμφιλεγόμενο σκορ 1 στα 10. Η κριτική εξετάστηκε εξονυχιστικά από αναγνώστες που θεώρησαν ότι επικεντρώθηκε πάρα πολύ στις προσωπικές απόψεις του συγγραφέα για την JK Rowling και αγνόησαν το περιεχόμενο και την εμπειρία του παιχνιδιού, με αποτέλεσμα όλοι να αμφισβητήσουν τη συντακτική ακεραιότητα του WIRED. Αν και δεν είναι κακό να υπάρχει ένα άρθρο που καλύπτει τέτοιου είδους θέματα, είναι καλύτερο να αφεθεί για ένα άρθρο γνώμης και να μην χαρακτηριστεί ως κριτική του ίδιου του παιχνιδιού. Θεωρήθηκε ως συντακτική αμέλεια και έπρεπε να είχε ανακληθεί από τον ιστότοπο μετά τις αντιδράσεις, πόσο μάλλον να μην είχε δημοσιευθεί ποτέ.
Με μεγαλύτερα καταστήματα όπως το WIRED να παρουσιάζονται ως αξιόπιστες πηγές πληροφόρησης και προοπτικής στο κοινό, είναι εξαιρετικά απογοητευτικό να βλέπεις να λαμβάνει κανείς μια εξωφρενική ενέργεια που όχι μόνο κάνει κακό στο κοινό του, αλλά και στους προγραμματιστές του Hogwarts Legacy. Μια νόμιμη αναθεώρηση παιχνιδιού δεν γίνεται για να δώσει σε έναν συγγραφέα ένα σαπουνόκουτι για να κηρύξει τις απόψεις του, αλλά μάλλον για να ενημερώσει το κοινό για μια εμπειρία που είναι περίεργη και ποτέ σε βάρος της εμπιστοσύνης που έχει το κοινό σε οποιαδήποτε διέξοδο.
Αλλά αυτό δεν είναι το μόνο παράδειγμα τρομερής εθιμοτυπίας με κριτικές βιντεοπαιχνιδιών στην πρόσφατη μνήμη που σχετίζονται με το Hogwarts Legacy. Άλλα καταστήματα τυχερών παιχνιδιών προσπάθησαν να διαχωρίσουν την εξωτερική συζήτηση της JK Rowling και του Harry Potter από το περιεχόμενο του παιχνιδιού που σχολίαζαν, συμπεριλαμβανομένων αυτών που έδωσαν υψηλή βαθμολογία στις δικές τους κριτικές.
Ορισμένα μέρη ένιωσαν την ανάγκη να δημοσιεύσουν μια δήλωση αποποίησης ευθυνών με τις κριτικές τους σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν τους αναγνώστες που ήταν δυνατά για τις προσωπικές τους θέσεις σχετικά με τη συζήτηση, συμπεριλαμβανομένου ενός από το IGN που είχε μια μακρά δήλωση σε όλη την κάλυψη του παιχνιδιού. Αν και αυτό μπορεί να είχε κίνητρο από τη σωστή θέση στην καρδιά, ήταν βασικά λανθασμένο. Οι αποποιήσεις ευθυνών ήταν εντελώς περιττές, καθώς καμία από τις συζητήσεις για τις οποίες αφορούσαν δεν είχε καμία σχέση με την ποιότητα ή το περιεχόμενο του παιχνιδιού, πόσο μάλλον με τη δράση του στούντιο παιχνιδιών που έκανε το Hogwarts Legacy. Ήταν μια απάντηση στη φωνητική ομάδα ανθρώπων που ήθελε να μιλήσει για οτιδήποτε άλλο εκτός από το παιχνίδι, οδηγώντας σε ενέργειες που ένιωθαν σαν να ικανοποιούσαν τους συναδέλφους του κλάδου και όχι το ίδιο το κοινό.
Άλλα μέρη αποφάσισαν να κάνουν κάτι διαφορετικό, παίρνοντας μια προσωπική στάση ενώ δημοσιεύουν περιεχόμενο για επισκεψιμότητα SEO από τη συζήτηση. Ο Kotaku είχε δημοσιεύσει το δικό τους άρθρο από την Carolyn Petit που λέγεται ότι ήταν μια «μη κριτική» αφού έπαιξε το παιχνίδι για περισσότερες από 15 ώρες, η οποία σχολίασε τις εξωτερικές συζητήσεις και τις προσωπικές θέσεις πριν φτάσει στο ίδιο το παιχνίδι ελαφρά. Αλλά το πιο κραυγαλέο άρθρο σχετικά με την κριτική του παιχνιδιού προήλθε από το GamesHub, το οποίο είχε τίτλο και ανέφερε ότι η Κληρονομιά του Χόγκουαρτς δεν άξιζε να αναθεωρηθεί με βάση την αξία της. Το άρθρο, που γράφτηκε από τον Percy Ranson, υποστήριξε ότι δεν μπορεί κανείς να διαχωρίσει έναν καλλιτέχνη από τη δουλειά του και ότι η δίκαιη αναθεώρηση του παιχνιδιού βλάπτει τις κοινότητες. Είναι μια στάση που όχι μόνο θολώνεται από προσωπικές απόψεις, αλλά έχει τις ρίζες της στην άδικη κρίση ενός παιχνιδιού που βασίζεται σε ανούσιους συλλογισμούς.
Καθήκον όλων των κριτικών/κριτικών σε οποιονδήποτε τομέα είναι να κριτικάρουν τα μέσα ενημέρωσης μέσα από έναν δίκαιο και δίκαιο φακό χωρίς να παραποιούν το έργο που παρακολουθείται ή να παραπληροφορούν το κοινό. Το να δηλώνει κανείς περήφανα ότι δεν ενδιαφέρεται για τη δικαιοσύνη όταν ασκεί κριτική σε ένα παιχνίδι δεν είναι μόνο ανώριμο, αλλά δείχνει παντελή έλλειψη κατανόησης των κριτικών και του τρόπου με τον οποίο γίνονται. Και για οποιαδήποτε έξοδο, αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα.
Ένα από τα μεγαλύτερα κοινά σημεία όλων αυτών των εκδοτικών κομματιών είναι το πώς θέλουν να αγνοήσουν τα πλεονεκτήματα ενός παιχνιδιού για να κάνουν μια κοινωνική δήλωση που θεωρούν αποδεκτή. Αυτός δεν είναι μόνο ο λάθος τρόπος δημιουργίας περιεχομένου κριτικής σε οποιονδήποτε τομέα, αλλά δείχνει παντελή έλλειψη ωριμότητας κατά την προσέγγιση της εργασίας. Προτιμούν να αφιερώσουν χρόνο για να κάνουν κήρυγμα στο κοινό και να τρυπήσουν άλλα άτομα αντί να αξιολογήσουν ένα παιχνίδι με βάση την ποιότητα και το περιεχόμενό του. Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα που διαχωρίζει τις αξιόπιστες κριτικές και το εκδοτικό περιεχόμενο από τα ερασιτεχνικά άρθρα και τα νεανικά ιστολόγια.
Είναι άλλο πράγμα να φτιάχνεις ένα op-ed (όπως αυτό που διαβάζεις τώρα!) για να δίνεις εικόνα ή να ενημερώνεις το κοινό, αλλά είναι άλλο ύπουλο να δίνεις τίτλο σε κάτι μια κριτική και να το χρησιμοποιείς ως σαπουνάδα. Αυτός δεν είναι ο σωστός τρόπος αξιολόγησης βιντεοπαιχνιδιών, ούτε ο σωστός τρόπος για να αναθεωρήσετε οποιοδήποτε είδος πολυμέσων. Μέχρι να το καταλάβουν αυτό τα καταστήματα και οι επικριτές τους, δεν θα ξεπεράσουν τη μικροπρέπεια και την ανωριμότητα που συνεχίζει να συγκρατεί την αξιοπιστία τους και να ελκύει τους άλλους. Το κοινό τους θα αποφασίσει τελικά να προχωρήσει και να πάει αλλού για κάτι καλύτερο.
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε με όλα όσα λέγονται για τις κριτικές παιχνιδιών; Ποια είναι η γνώμη σας για την όλη συζήτηση; Δημοσιεύστε στα σχόλια παρακάτω και ενημερώστε μας!
