Όπως και τα άλλα πετάλια του May, το Demon Girl είναι μια απλή υπόθεση με ένα κουμπί, τρία πόμολα και μια εναλλαγή. Είναι καλοφτιαγμένο και καθένας από τους διαμορφωτές αισθάνεται σταθερός και λείος. Τα γραφικά του Elliot παρουσιάζουν μια μπούστο, κακιά γυναίκα κλόουν μέσα σε ένα κεφάλι κολοκύθας με κυρίως μπλε αποχρώσεις που κυμαίνονται από aqua έως βαθύ μωβ. Είναι σίγουρα ένα vibe, το οποίο δεν είναι ούτε υπερβολικό ούτε παραμελημένο και δίνει στο πεντάλ μια χαρακτηριστική αύρα. Οι αναθεωρητές μας θεώρησαν ότι τα στοιχεία του κειμένου θα μπορούσαν να ήταν «λίγο πιο εξελιγμένα και διασκεδαστικά», αλλά ο συντάκτης μας θεώρησε ότι τα σχόλια ήταν απίστευτα. Ο Τρέβορ Μέι δημιουργεί αντίγραφα ασφαλείας του πεντάλ με εγγύηση εφ‘ όρου ζωής, οπότε αν κάτι πάει στραβά από την τυπική χρήση και δεν το πετάξει σε μια λίμνη για να προκαλέσει το πνεύμα του Demon Girl, θα το διορθώσει δωρεάν.
Τέσσερα τρανζίστορ και η αλήθεια
Χρησιμοποιώντας τέσσερα τρανζίστορ «και την αλήθεια», σύμφωνα με τη σελίδα Demon Girl στον ιστότοπό του γύρω στο 1998, ο May είναι σε θέση να δημιουργήσει «βαρύ fuzz» που έχει περισσότερη «παρουσία και κόκκους» από ένα BigMuff, ενώ εξακολουθεί να ακούγεται «ριζωμένο και οργανικό». ” Το μονοφωνικό πεντάλ είναι σίγουρα επικεντρωμένο στους κιθαρίστες και η May συντόνισε το πεντάλ για να ξεσηκώσει το τεράστιο, αλλά αν αυτό δεν είναι αρκετό, υπάρχει η εναλλαγή Heavy που θα μετατρέψει το Axl Rose σας σε χαλίκι Kurt Cobain. Τα τρία πόμολα είναι Volume, Crush ad Fuzz. Το Crush λειτουργεί σαν συμπιεστής με έλεγχο μεσαίου/υψηλού τόνου, σημειώνοντας το χάος ενώ το κουμπί Fuzz πληκτρολογεί το μαλλί και το shag.
