Είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε με μια από τις μακροχρόνιες εθελόντριες δάσκαλές μας, την Helen Muterspaugh. Η Helen ήρθε στην περιοχή Puget Sound από το Κολοράντο, όπου ήταν επίσης ενεργή ως εθελόντρια. Λέει η Helen: «Ήμουν εθελόντρια σε πολλά μέρη, συμπεριλαμβανομένου του Rockland Ranch, μιας ιστορικής τοποθεσίας στο Colorado Springs. Ήταν ένα από τα πρώτα σπίτια του Κολοράντο, ακριβώς δίπλα στον Κήπο των Θεών». Έτσι, αφού η Έλεν αποσύρθηκε από την πάνω από 20 χρόνια καριέρα της με τη Hewlett Packard και μετακόμισε για να είναι πιο κοντά στην κόρη της, μια από τις πρώτες της αποφάσεις ήταν να αναζητήσει μια ευκαιρία να δώσει πίσω ως εθελόντρια. Η αναζήτησή της σύντομα την οδήγησε στο Bloedel Reserve. Λέει η Helen, «Λατρεύω την κηπουρική και μου αρέσει η ιστορία, και έτσι το Bloedel Reserve ήταν ένα φυσικό ταίριασμα για μένα. Και κάνουν τόσο εύκολο τον εθελοντισμό με το διαδικτυακό ημερολόγιο και την εξυπηρετικότητά τους. Οι άνθρωποι στο Reserve είναι πολύ ευγενικοί με τους εθελοντές τους, τόσο εκτιμούν την εποχή μας. Απλώς νιώθεις αξία. Καθώς μεγαλώνετε, είναι τόσο σημαντικό να έχετε έναν σκοπό και να αισθάνεστε ότι σας εκτιμούν. Στο Bloedel Reserve, νιώθεις ότι σε εκτιμούν».
Ως εθελόντρια δάσκαλος, η Helen λατρεύει να περνά χρόνο στο Residence, ιδιαίτερα το Σάββατο και την Κυριακή το πρωί πριν φτάσουν οι επισκέπτες. Λέει η Ελένη, «Είναι πολύ ευχάριστο να βρίσκομαι μέσα στο Residence και νιώθω ότι το έχω για τον εαυτό μου. Λέω στους ανθρώπους: «Θα μπορούσα να ζήσω εδώ εύκολα. Τόσο εύκολα». Υπάρχει μια αίσθηση γαλήνης. Κάθομαι στο σαλόνι, διαβάζω τα βιβλία στο γραφείο, μερικές φορές παίζω ακόμα και κάτι στο πιάνο». Στους δεσμευμένους επισκέπτες αρέσει επίσης να παίζουν περιστασιακά πιάνο στο Residence, μερικές φορές με εκπληκτικά αποτελέσματα. Λέει η Ελένη, «Αυτοί που είναι οι πιο ντροπαλοί μου ζητούν να παίξω συχνά αποδεικνύονται αυτοί που μπορούν πραγματικά να παίξουν. Αυτό το μικρό δέκα ή δώδεκα χρονών παιδί έρχεται και με ρωτάει ήσυχα, „Μπορώ να παίξω πιάνο;“ Συνήθως απαντώ: «Λοιπόν, είναι ένα πιάνο σε στυλ συναυλίας και θέλουμε να παίζεται καλά. Αν έχεις ένα κομμάτι απομνημονευμένο, μπορείς». Μετά το παιδί αρχίζει να παίζει, τα χέρια του αρχίζουν να πετούν πάνω από το πληκτρολόγιο και η μουσική που βγαίνει γεμίζει το δωμάτιο με ομορφιά».
Ρωτήστε όμως την Ελένη τι εκτιμά περισσότερο για το να είναι εθελόντρια δάσκαλος, θα απαντήσει: «Τους ανθρώπους που συναντώ ως δάσκαλος. Είναι μερικά από τα πιο ευχάριστα άτομα που έχω γνωρίσει. Έχω δει αρκετές φορές όταν κάποιος έχει αφήσει ένα πορτοφόλι ή ένα πορτοφόλι κάπου στο έδαφος, οι επισκέπτες θα τα φέρνουν σε μένα και θα μου λένε: «Καλέστε την πύλη. Πες τους ότι έχουμε την κάμερα που άφησαν δίπλα στη λίμνη». Πιστεύω ότι το να είσαι έξω στη φύση φέρνει το καλύτερο στους ανθρώπους. Και αν οι άνθρωποι που επισκέπτονται το Reserve δεν φτάσουν στα καλύτερά τους, μόλις ξεκινήσουν τη βόλτα τους, καταλήγουν να είναι καλύτερα».
Το Bloedel Reserve με μια λέξη, σύμφωνα με την Helen: Tranquility.
Φωτογραφίες και περιεχόμενο παρέχονται από φοιτητές του χειμερινού τριμήνου του Πανεπιστημίου του Σιάτλ.
